Zdalne sterowanie robotem

Do interakcji z naszymi telewizorami najczęściej używamy pilotów. Wciskamy przyciski, które sprawiają, że telewizor wyświetla żądany kanał lub ekran informacyjny/dostępny. Technicznie rzecz biorąc, pilot telewizora to interfejs użytkownika. Jest to jednak znacznie mniej wyrafinowany interfejs użytkownika niż ten, z którego korzysta Twój smartfon.

Programowanie kontrolera IQ jest znacznie bardziej wyrafinowane. Podczas zawodów kontrolowanych przez kierowcę chcesz, aby Twój kierowca/zespół miał jak najwięcej przewag. Możesz zaprogramować przyciski i joysticki tak, aby wykonywały więcej niż jedno proste działanie, a także możesz zaprogramować je tak, aby wykonywały złożone zachowania, gdy przyciski/joysticki są używane w połączeniu – podobnie jak działają niektóre kontrolery do gier. Jako programista swojego kontrolera zastanawiasz się, których przycisków użyć w kombinacji, zastanawiając się, jak musiałyby być ułożone palce i dłonie, aby dotrzeć do wszystkich zaangażowanych przycisków.

Powyższy obrazek przedstawia projekt z przykładowego projektu Controller Buttons z VEXcode IQ. Czy widzisz, że pętla [Forever] ma zagnieżdżone w sobie dwa bloki [If then else] ? Sprawia, że ​​projekt sprawdza, czy naciśnięto przyciski R w górę lub R w dół, a robot obraca silnik kłowy w pozycji zamkniętej lub otwartej w zależności od naciśnięcia jednego z nich. Ta pętla [Forever] jest bardzo ważna. Powoduje to, że kontroler IQ wielokrotnie sprawdza, który przycisk(i) został wciśnięty, aby robot wykonał odpowiednie zachowanie.

Rozważ możliwość umieszczenia dwóch bloków czujnikowych o <Controller Pressed> w bloku operatora <and>. Dzięki temu projekt sprawdzałby, czy naciśnięto dwa przyciski. Można także umieścić blok <and> w innym bloku <and> i sprawdzić trzy warunki przed wykonaniem zachowania. Umożliwiłoby to zaprogramowanie sekwencji zachowań, które można uruchomić po prostu naciskając przyciski na kontrolerze.

Zastanów się, ile jeszcze kombinacji warunków warunkowych możesz utworzyć za pomocą wszystkich przycisków i ich kombinacji na kontrolerze. Oczywiście w miarę programowania bardziej złożonych zachowań w działaniu Kontrolera projekt zbliża się do autonomiczności robota. Zespół biorący udział w zawodach musi dowiedzieć się, które zachowania najlepiej zaprogramować w kontrolerach w postaci złożonych sekwencji, a które najlepiej rozłożyć na wiele części, tak aby kontroler pozwolił kierowcy (użytkownikowi) mieć większą kontrolę nad szybkością i dokładnością zachowanie.